Od początku mieliśmy świadomość, że zaproszone do naszej szkoły dziecięce indywidualności będą miały trudności z dostosowaniem się do norm zespołowych, do bezkonfliktowego życia w gromadzie. Z doświadczenia wiedzieliśmy, że receptą na pielęgnowanie tych indywidualności, przy zachowaniu prawidłowego funkcjonowania w zespole, jest formuła naszego teatru gromadnego.
Oto łejerski przepis na „Dziecięcy teatr gromadny”:
- Zabawa z dziećmi w teatr nie jest celem, ale środkiem, co oznacza, że traktujemy teatr jako „klucz”, metodę rozwijania dzieci przez zaplanowane gry i zabawy teatralne.
- Zabawa w teatr jest świetnym sposobem na integrowanie dziecięcej gromady, tworzącym z niej zespół wychowawczy.
- W przedstawieniu występują wszystkie dzieci, a role solowe ograniczone są do niezbędnego minimum. Dużą wagę przywiązujemy do wykształcenia w dzieciach umiejętności grania w wielu planach, często bez tekstu. Dzięki temu unikają one na scenie „prywatności”.
- W „Łejerach” dbamy o to, by pielęgnować dziecięcość tzn. naturalność, spontaniczność, autentyczność. Staramy się, by dzieci nie „małpowały” dorosłych bez uzasadnionego powodu.
- W trakcie zabaw teatralnych bacznie się dzieciom przyglądamy i uczestniczymy w nich bez obawy, że infantylniejemy. To dzieci najczęściej podrzucają pomysły teatralnych rozwiązań.
- Piosence nadajemy rolę szczególną. Każda jest bardzo pieczołowicie przygotowywana zarówno wokalnie jak i teatralnie. Staramy się piosenkę „opowiadać” w sposób naturalny, z dołączaniem pomysłów teatralnych. Piosenka staje się często świetnym tworzywem teatralnym, z którego budujemy scenki przyszłego przedstawienia.
- Pracując nad inscenizacją staramy się tak konstruować przedstawienia, by nie powstawały tzw. dramaturgiczne „dziury”, (niepotrzebne przerwy), które łamią rytm i tempo przedstawienia. Np. przerwy na zmianę dekoracji też są zagrane – stają się elementami przedstawień.
- Scenografia, kostiumy, rekwizyty.
- Najpiękniejszą scenografię tworzą same dzieci na czystym, ciemnym tle.
- Kostiumy są proste, tzn. najczęściej dzieci występują w swoich ubraniach, dobranych kolorystycznie z elementem kostiumu nawiązującego do roli np. prawdziwa czapka kolejarska czy hełm strażaka. Dzieci lubią się przebierać, ale należy znaleźć do tego uzasadnienie.
- Rekwizytami są proste przedmioty, najczęściej codziennego użytku, którym można nadać różne znaczenie (rura papierowa, kijek, gazeta, torebka papierowa, krzesło, stół, lampa, drabina itp.).
- Miejsca akcji. Formuła naszego teatru powoduje, że miejsca występów są bardzo różne. Od harcerskiego ogniska, „zielonej trawki”, holu dworcowego czy peronu, po wielką scenę „Filharmonii Łódzkiej”.